Məhəmməd Füzuli - Ey navəki-şövqin sipəri-sineyi-əhbab

Məhəmməd Füzuli - Ey navəki-şövqin sipəri-sineyi-əhbab

Ey navəki-şövqin sipəri-sineyi-əhbab,
Zülfün xəmi ərbabi-vəfa seydinə qüllab!

Mehrabdə şəkli-xəmi-əbruyi-lətifin,
Vacib bu cəhətdən qamuya səcdeyi-mehrab.

Suzim der idim şəm’ sana eyləyə rövşən,
Nəzzareyi-rüxsarına yox şəm’də həm tab.

Xurşid cəmalından ol ay saldı niqabın,
Sübh oldu, dur ey bəxt, nədir munca şəkərxab?

Dün sübh yetirdim fələkə mövci-sirişkim,
Qərq etdi fələk üzrə olan əncümü girdab.

Saqi məgər ol lə’l sözün der meyi-nabə
Kim, düşdü əyağinə, əlin öpdü meyi-nab?!

Cəm’iyyəti-əsbabə könül vermə, Füzuli
Kim, təfriqədir xatirə cəm’iyyəti-əsbab