Məhəmməd Füzuli - Nəmi-əşkim mükəddər xatirimdən dəfi-qəm qılmaz

Məhəmməd Füzuli - Nəmi-əşkim mükəddər xatirimdən dəfi-qəm qılmaz

Nəmi-əşkim mükəddər xatirimdən dəfi-qəm qılmaz,
Bu rövşəndir ki, nəm ayinədən jəngar kəm qılmaz.

Xəmi-əbruyi-mişkinini görsə zahidi-kəcbin,
Dəxi qamət sücudi-guşayi-mehrabə xəm qılmaz.

Sənə, ey şuxi-səngindil, demən büt, nişə kim büt həm
Əgərçi səngdildir, böylə bidadü sitəm qılmaz.

Cəfavü cövr ilə qan oldu bağrım, ya rəb, ol bədxu
Neçün tərk eyləməz bidadü cövrün, bir kərəm qılmaz.

Muradım giryədən kəsbi-qübari-rəhgüzarındır,
Gözüm yaşı dəmadəm çöhrəmi-bihudə nəm qılmaz.

Xətin dövründə əşki-al ilə dərdü qəmim şərhin,
Dəm olmaz kim, rüxi-zərd üzrə müjganım rəqəm qılmaz.

Füzuli binəva, ta rövzeyi-kuyində sakindir,
Təmənnayi-behiştü meyli-gülzari-İrəm qılmaz.