Məhəmməd Füzuli - Nola gər rəşki-rüxsarinlə bağrı xubların qandır

Məhəmməd Füzuli - Nola gər rəşki-rüxsarinlə bağrı xubların qandır

Nola gər rəşki-rüxsarinlə bağrı xubların qandır,
Daşı tə’sir ilə lə’l eyləyən xurşidi-rəxşandır.

Müjən gər səngdillər könlünü alsa əcəb olmaz,
Onun tək abnus ox layiqi-fulad peykandır.

Pərivəşlər dili-səxtinə düşmüş mehri-rüxsarın,
Sənin əksin alan fulad güzgulər firavandır.

Dəhanın dürci kim, qeydin çəkərlər hurpeykərlər,
Pərilər ta’ətiçün xatəmi-mülki-Süleymandır.

Atın yolunda xublar sürsələr üz nola əmrinlə,
Mələk xeyli sücudi-Adəm etmək nəssi-Qur’andır.

Qatı könlünə bağrı daşların düşmüş qəmi-eşqin,
Bir oddur eşqi-dilsuzun ki, daşlar içrə pünhandır.

Gəzər kuyində hər yan çox giribançak gülrüxlər,
Bu rəng ilə Füzuli, ol səri-ku bir gülüstandır.