Məhəmməd Füzuli - Seyr qıl, gör kim, gülüstanın nə abü tabı var

Məhəmməd Füzuli - Seyr qıl, gör kim, gülüstanın nə abü tabı var

Seyr qıl, gör kim, gülüstanın nə abü tabı var,
Hər tərəf min sərvi-sərsəbzü güli-sirabı var.

Pənceyi-bərgi-çinar etmiş mühəyya şanələr,
Anlamış guya ki, sünbül kakilinin tabı var.

Rahət içün fərş salmış səbzeyi-tər gülşəni,
Nərgisin görmüş gözün məxmur, sanmış xabı var.

Bulunur hər dərdə istərsən, gülüstanda dəva,
Həqqəsində qönçənin guya şəfa cüllabı var.

Güldü gül, açıldı nərgis, lalə doldu jalədən,
Ey xoş ol kim, işrətü eyş etməyə əsbabı var.

Qalib olmuş xəlqə zövqi-seyri-gülşən, qaliba,
Çəkməyə xəlqi bənəfşə zülfünün qüllabı var.

Gər Füzuli meyli-gülzar etsə fəsli-gül, nola,
Eyş üçün xunabeyi-dildən şərabi-nabı var.