Məhəmməd Füzuli - Şikayətnamə

Salam verdim - rüşvət degildir deyü almadılar.

Hökm göstərdim – faidəsizdir deyü mültəfit olmadılar.

Əgərçi zahirdə surəti-itaət göstərdilər, əmma zəbani-hal ilə cəm'i sualıma cavab verdilər.

Dedim:- Ya əyyühəl-əshab! Bu nə fe'li-xəta vü çini-əbrudur?

Dedilər:- Müttəsil bizim adətimiz budur.

Dedim:- Mənim rəayətimi vacib görmüşlər. Və mənə bərati-təqaüd vermişlər ki, övqafdan həmişə bəhrəmənd olam. Və padşaha fərağət ilə dua qılam.

Dedilər:- Ey miskin! Sənin məzaliminə girmişlər və sənə sərmayeyi-tərəddüd vermişlər ki, müdam faidəsiz cidal edəsən. Və namübarək üzlər görüb, namülayim sözlər eşidəsən.

Dedim:- Bəratımın məzmunu nə üçün surət bulmaz?

Dedilər:- Zəvaiddir, hüsuli mümkün olmaz.

Dedim:- Böylə övqaf zəvaidsiz olurmu?

Dedilər:- Zəruriyyati-asitanədən ziyadə qalırsa, bizdən qalırmı?

Dedim:- Vəqf malın ziyadə təsərrüf etmək vəbaldır.

Dedilər:- Ağçamız ilə satın almışız, bizə həlaldır.

Dedim:- Hesab alsalar, bu sülukunuzun fəsadı bulunur.

Dedilər:- Bu hesab qiyamətdə alınır.

Dedim:- Dünyada dəxi hesab alınır xəbərin eşitmişiz.

Dedilər:- Ondan dəxi bakimiz yox, katibləri razı etmişiz.