Ramil Şeydayev: "Azərbaycan yığmasını seçdiyim üçün peşman deyiləm"

Azərbaycan milli komandasının futbolçusu Ramil Şeydayev "Sovetskiy Sport"un suallarını cavablandırıb. "Report" 23 yaşlı hücumçunun müsahibəsini təqdim edir...

- Dünya vitse-çempionlarına qarşı AVRO-2020-nin seçmə oyunu ilə bağlı hansı təəssüratlarınız var?

- Xorvatiyaya qarşı yaxşı oynadığımızı düşünürəm. Rəqibi əks-hücumlarda tuturduq. Yalnız ona təəssüflənirəm ki, heç-heçəni qoruya bilmədik. Hərçənd, buna çox yaxın idik. Amma istənilən halda, Zaqrebdəki matçımızı müsbət dəyərləndirmək olar. Açığı, oyundan əvvəl həyəcan var idi. Xorvatiyanın ulduzlardan ibarət komandası var. Tam qüvvəmizi ortaya qoymalı olduq. Litva ilə yoldaşlıq görüşünə isə yorğun çıxmışdıq. Bir neçə imkanı əldən verdik və heç-heçə etdik - 0:0.

- Əvvəllər Luka Modriçə simpatiya bəslədiyinizi etiraf edirdiniz. Öz kumirinizə qarşı oynamaq necə idi?

- Əlbəttə, onunla eyni meydana çıxmaq xoş idi. O, ötən mövsümün yekununda "Qızıl top"u təsadüfi almayıb. Böyük usta olduğu oyun zamanı dərhal hiss olunur. Belə rəqiblə qarşılaşdıqda özün idmançı kimi inkişaf edirsən. Bu, qiymətsiz təcrübədir. Yeri gəlmişkən, özüm "Real Madrid"ə azarkeşlik edirəm. Təkcə Modriçə görə yox. Luka "Tottenhem"də oynadığı vaxt həmişə "Arsenal"a simpatiya bəsləyirdim.

- Komandanız üzərində ağır qələbədən sonra Xorvatiya millisi Macarıstana uduzdu. Azərbaycanın qrupdan çıxma şansları var?

- Hesab edirəm ki, mümkünsüz heç nə yoxdur. Baxın, seçmə mərhələlərdə nə qədər sensasiya, maraqlı süjetlər baş verir. Çox bərabər qrupumuz var - Macarıstan, Uels, Slovakiya... Amma biz ikinci yer uğrunda mübarizə aparmağa çalışacağıq.

- Nikola Yurçeviç yığma üzvlərinə klublarına qayıdışlarından əvvəl nə dedi?

- Yaxşı oyuna görə təşəkkürünü bildirdi və xatırlatdı ki, iyunda bizi Macarıstan və Slovakiya ilə ev oyunları gözləyir. Bu qarşılaşmalar bizim üçün həlledici ola bilər. Maksimum xal toplamaq lazımdır.

- Rusiya Premyer Liqasında Azərbaycan yığmasını təmsil edən yeganə futbolçusunuz. Bu çempionatda daha kim oynaya bilər?

- Çoxlarını sadalaya bilərəm. Amma konkretləşdirməyəcəyəm. Çünki bunlar subyektiv fikirlərdir. Futbolçu bir komandaya uyğun gəlir, digərinə yox. Hər şey baş məşqçinin baxışından asılıdır. Azərbaycanlı futbolçuların ustalıq səviyyələri isə lazımi səviyyədədir. 

- Azərbaycan millisində çıxış etməyə də bilərdiniz. Sankt-Peterbuqrda futbola necə başladığınızdan danışın... 

- Bütün ömrüm boyu Piterdə yaşamışam, “Zenit”in uşaq-yeniyetmə futbol məktəbində başladım, sonra əvəzedici komanda ilə müqavilə bağladım. Orada yarım il çıxış etdim və “Zenit-2”yə keçdim. Daha sonra əsas komandaya. “Zenit”də niyə möhkəmlənə bilmədim? Məşqçilər məndə potensial görmürdülər. Özümdə isə yəqin ki, dözüm çatmadı deyə, müqaviləm başa çatandan sonra getdim. Çoxları səhvən fikirləşirlər ki, əsas komandaya düşməyin özü böyük işdir. Əslində isə bu, yalnız başlanğıcdır. Ən çətini üzdə qalmaqdır. Məndə alınmadı və “Zenit”i tərk etdim. Eynilə mənim kimi fərqli illərdə Aleksey İonov və Maksim Kanunnikov getdilər. 

- Sizə elə gəlmirmi ki, “Zenit” öz yetirmələrinə qarşı yetərincə ehtiyatlı davranmır? 

- Klubun siyasətini mən formalaşdırmıram. Bu baxımdan, kluba qiymət vermək də mənlik deyil. Bəli, əvvəlki illərlə müqayisədə, “Zenit”də öz oyunçuları azdır. Lakin məndə heç bir inciklik qalmayıb. Uşaqlıqdan azarkeşlik etdiyim komandanı əvvəlki kimi sevirəm. 

- Gələcəkdə “Zenit”ə qayıtmağa imtina etməzsiniz? 

- Ola bilsin, qayıdaram. 

- “Zenit”dən sonra Türkiyə “Trabzonspor”una getdiniz. Bu, necə alındı? 

- Təklif gəldi, həmin vaxt cazibədar göründüyü üçün razılaşdım. 

- Nəyə görə orada möhkəmlənə bilmədiniz? “Trabzonspor”da demək olar ki, oynamadınız, əsasən icarələrdə oldunuz... 

- Demək çətindir. Hətta baş məşqçi ilə xüsusi söhbətim də olmadı. Tezliklə aydın oldu ki, onların mənə ciddi ehtiyacları yoxdur. 

- “Jilina”da qazandığınız təcrübə işə yarayır? 

- Əlbəttə. İcarə ilə bağlı başqa variantlar da var. Amma özüm Slovakiyanı seçdim. Yerli çempionatı avropalı skautlar izləyirlər. Oradan böyük kluba keçmək olar. “Jilina”da birgə oynadıqlarımın bir çoxu karyeralarında yüksəlişə nail oldular. 

- Daha sonra “Qarabağ”a yollandınız və Rusiya ilə Slovakiyadan sonra 3-cü dəfə ölkə çempionu oldunuz... 

- Bəli, xoş məqamdır. Amma mənim üçün təkcə titul qazanmaq yox, oynamaq da önəmlidir. Ona görə də Slovakiya və Azərbaycanda əldə etdiyim qızıl medalı Rusiyadakından üstün tuturam. Həmin mövsüm “Zenit”in heyətində cəmi 5 oyun keçirmişdim. Çempionatda iştirakım şərti idi.

- “Zenit”də çıxış etdiyiniz vaxt davamlı olaraq Rusiyanın müxtəlif yaş qrupları üzrə yığma komandalarına dəvət alırdınız. 17 yaşadək futbolçular arasında Avropa çempionu, U-19-la isə Avropanın vitse-çempionusunuz. Nəyə görə Azərbaycanın əsas millisində çıxış etməyə üstünlük verdiniz? 

- Bu, düşünülmüş və çətin bir qərar idi. Bəli, bütün ömrümü Rusiyada keçirmişəm. Nüfuzlu turnirlərdə oynamaq istərdim. Amma Rusiyada davamlı beynəlxalq təcrübəmin olacağına zəmanət yox idi. Azərbaycanda isə mənə dərhal hiss etdirdilər ki, baş məşqçiyə lazımam. Azarkeşlər də məni isti qarşıladılar. Ona görə də müsbət və mənfiləri müqayisə etdikdən sonra razılaşdım. İndi buna görə peşman deyiləm. Son 3 ildə Almaniya, Çexiya, indi idə Xorvatiya kimi komandalara qarşı oynamışam. Bu, can atdığım şeydir.

- Amma yeniyetmə olanda bir, indi isə başqa himn oxuyursunuz. Eyni söz bayraq və digər atributlara da aiddir... 

- Həmin vaxt özümü rusiyalı kimi hiss edirdim, ölkənin əsas yığmasında oynamağa ümid bəsləyirdim. Ancaq indi milli komanda səviyyəsində Azərbaycanla assosiasiya olunuram. Özümü necəsə sındırmağım lazım deyil. Axı bu, mənim tarixi vətənimdir, atamın, əcdadlarımın torpağıdır.

- Rusiyada kimsə sizi vətəndaşlığınızı dəyişdiyinizə görə mühakimə edib? 

- Üzümə heç kim bir söz söyləməyib. Təkcə məşqçilər qərarımı təxirə salmağımı tövsiyyə ediblər. Ancaq yekundə onlar da mövqeyimi qəbul etdilər. Hər kəslə çox yaxşı münasibətim var.

- Hazırda “Krılya Sovetov”da Miodraq Bojoviçin rəhbərliyi altında çalışırsınız. Monteneqrolu mütəxəssisin komandasının formalaşmasında sizin də az əməyiniz olmayıb...

- Kollektivimzdə çox gözəl atmosfer var. Bu, baş məşqçinin və qış fasiləsində komandaya qoşulan yeni oyunçuların sayəsindədir. Aleksandr Səmədov, Cano Ananindze öz təcrübələri ilə komandanın oyununa rəng gətirdilər. Bojoviç barəsində isə bunu deyə bilərəm: heç nəyi saxlamır, sözünü birbaşa deyir. Bu cür yanaşma ürəyimcədir.

- Yeri gəlmişkən, Səmədov barədə. Azərbaycanlı azarkeşlər Rusiya yığmasını seçdiyi üçün onu tənqid etdilər. Özü ilə bu mövzuda danışmısınız?

- Bəli. Onu dinləmək mənim üçün maraqlı idi. Axı, eni vəziyyətlə üzləşmişik. Saşa dedi ki, istənilən vəziyyətdə hər bir şəxs qərarı özü verir. Hər kəsin öz yolu var.

- Azərbaycanlı azarkeşlərdə ona qarşı hələ də kin var?

- Düşünürəm ki, yox. Üstəlik, çoxları Səmədovun dünya çempionatında əla oynamasına şaddır. Onun Rusiya yığmasındakı karyerası uğurlu alındı.

- “Krılya Sovetov”un mövsümün sonuna planları necədir?

- Maksimum nəticə qazanmaq. Altıncı yerlə 5 xallıq fərq var. Üstəlik, ehtiyatda “Orenburq”a qarşı oyun qalıb. Avrokubok zonasına düşmək üçün mübarizə aparmaq realdır. Niyə də yox?!