Şah İsmayıl Xətai - Qamətindən münfəildir sayeyi-sərvi bülənd
Qamǝtindǝn münfǝildir sayeyi-sǝrvi bülǝnd,
Hǝsrǝtindǝn ǝr-ǝri-şümşad olubdur dǝrdmǝnd.
Arizin bağında zülfin tarinǝ bǝnd eylǝ, gǝl,
İstǝr isǝn naleyi-bülbüldǝn olmaq bǝhrǝmǝnd.
Sǝrbǝsǝr bir tareyi-muyin bǝhasidir sǝnin,
Mülki-Tǝbrizü Ciğatayü Xorasanü Xocǝnd.
Ta ki, gǝldi ey sǝnǝm eşqin xǝyalı başıma,
Dünyǝvü üqba qǝmindǝn keçdimü oldum lǝvǝnd.
Canımı eşqinǝ tǝslim eylǝdim ixlasilǝ,
Ol pǝri-peykǝr mǝni, yarǝb nǝdǝn qılmaz pǝsǝnd?
Dǝr biyabani-tǝhǝyyür qalmışam bixurdu xab,
Valehü sǝrkǝştǝvü heyranu zaru müstǝmǝnd.
Bu Xǝtai lǝblǝrin eşqindǝ gǝr ah eylǝyǝ,
Ahinin suzindǝn olur xak ol kuhi-Sǝhǝnd.
Məqaləni bəyəndiniz? Sosial şəbəkələrdə izləyin!
Şərhlər
Şərhləri göstər Şərhləri gizlət