Seyid Əzim Şirvani - Harun və şairlər əhvalatı

Seyid Əzim Şirvani - Harun və şairlər əhvalatı

Gəldi Harun üçün iki şair, 
Hərə bir fərd eyləyib zahir. 
Bu idi fərdi-əvvələ məna- 
Ki, olur yaxşı felə yaxşı cəza. 
Fərdi-sanidə həm bu idi əYan- 
Ki, həmişə olur yamanə yaman. 
Şairi-əvvələ o fəxri-kübar 
Mərhəmət qıldı min ədəd dinar. 
Şairi-saniyə həm etdi əta 
Əvvəlin nisfini, o kani-səxa. 
Əhli-bəzm oldu bu işə heyran, 
dedilər: - Ey xəlifeyi-dövran, 
birdi mənadə kim, bu iki kəlam, 
bəs nədən oldu müxtəlif ənam? 
Dedi kim, şəxs olsa xoştinət. 
Yaxşılıqdan müdam edər söhbət. 
Var idi tinətində çünki səfa, 
Yaxşılıq fərdin eylədi o əda. 
Ol birində yamanlıq oldu nihan, 
Odu kim, söylədi yamanə yaman. 
Sifəti-sahibi-kəlamdı söz, 
Batin asarına təmamdı söz.