Seyid Əzim Şirvani - Qasımım, zülfi-xəmin üzdə hüveyda görünür

Qasımım, zülfi-xəmin üzdə hüveyda görünür,
Bu əcəbdir ki, gün üzrə şəbi-yelda görünür.

Ey süpehri-şərəf üzrə məhi-tabanım oğul,
Zülməti-hicrivə qoydun məni cananım oğul,
Ey xəti Xızr, ləbi çeşmeyi-heyvanım oğul,
Ləbi-ləlində sənin nitqi-Məsiha görünür.

Ey oğul, qaldı qara günlərə biçarə ərus,
Gülü əldən gedibən, yalvaracaq xarə ərus,
Al duvağın götürüb, başə salıb qarə ərus,
Bülbülün solsa gülü, başəna sevda görünür.

Kakilin həbli-mətinimdi, üzün ayeyi-nur,
Qaf məsturi-cəbinimdi, kitabi məstur.
Şəşəati-ruxi-pakin eləyib dəhrə zühur,
Kərbəla Tura dönüb, nuri-təcəlla görünür.

Oxşayırsan, ey oğul, gərçi məhi-ənvərə sən,
Al ələ tiği-hilalın, ur özün ləşkərə sən,
Çün gərək canını qurban verəsən Əkbərə sən,
Əkbərin qətlinə bu qövm mühəyya görünür.

Sənə qurban olum, ey novgüli-gülzari-Həsən,
Səni qurban verirəm şövqlə ol sərvərə mən.
Leyli öz Əkbərinin gərdəninə saldı kəfən,
Çeşminə indi nə dünyavü nə üqba görünür.

Cəddimə verdi xəbər həq, Zəkəriyya xəbərim,
Teşt içində kəsilən başı o Yəhya xəbərin.
Bil bu ayatıt, oğul, rəmz ilə ima xəbərin,
Zahiri təşnə Hüseyn, batini Yəhya görünür.

"Kafiha"da var, oğul, bir neçə məxfi məna,
"Kafi'dir Kərbübəla,"ha"yı həlaki-şühəda,
"Ya" yəqin eşqdi bu təşnələbi-Kərbübəla,
"Sat"i səbr olmasa, ey təşnə, nə məna görünür?

Seyyida, riştəyə çəkdin yenə yüz dürri-Ədən,
Sənə məhşərdə şəfaət eləsin ibn Həsən.
Mərhəbalar sənə, ey şairi-ecazsüxən,
Səndə feyzi-nəzəri-həzrəti-mövla görünür.