Seyid Əzim Şirvani - Sadəlövh nökər

Seyid Əzim Şirvani - Sadəlövh nökər

Seyyida, olma əhməq ilə yar, 
Ta səni əhməq etməsin zinhar. 
Belə təqrir edibdir əhli-bəyan- 
Ki, müəssirdir ülfəti-insan. 
Elə təsdiq kim, bu söz həqdir, 
Əhməqin yoldaşı həm əhməqdir. 
Əhməqin yoxdur əql ilə karı, 
Bilməz əhməq səyaqi-göftarı. 
Sən deyərsən ki, asimandır bu, 
O deyər, ari, risimandır bu, 
Guş qıl kim, bu xoş rəvayətdir, 
Gərçi bir müxtəsər hekayətdir: 
Var idi bir əmiri-sahibzər, 
Muzd ilə saxlamışdı bir çakər.
Leyk ol çakər əhməq idi, zəbun, 
Fəhmdən dur, huşdən məğbun. 
Dedi bir gün əmir o gümrahə- 
Ki, filan kimsə gəlsə dərgəha, 
Məni səndən sual qılsa əgər, 
Degilən evdə yoxdu, getdi səhər. 
Başa düşdünmü mən deyən hali, 
Yaxşı oldunmu bu sözə hali? 
Dedi: - Düşdüm başa bunu, amma 
Nə deyim gəlməsə bəs, ey mövla?