Tofiq Fikrət - Füzuli

Gözündə şüqlənüma mehri atəşin 
İraq baxış İannda hüveyda həzin 
bir istiqrak dəhayi nasiyəyi safı mərkəzi 
işraq soluq dodaqlan pürlerzişi sümdi fıraq... 
Əsərlərində bu sevdalı çöhrədir zahir 
Bu çöhrə məncə Füzuliyə pək münasibdir.
Bu çöhrə çöhreyi qəm, çöhreyi raəhebbətdir 
məhəbbətin ona təsiri pür qərabetdir 
Sevər və sevdiyi həp dərd, həp müsibətdir 
səfası, nəşəsi yoxdur, bütün kədurətdir 
Fəzayi ruhuna bir əbru girye taridir! 
gülümsüyorsa emin ol ki iztiraridir!
Zaman zaman qapılır qəmli bir təsəllayə 
dalıb gedər nəzəri-qəlbi deyl”i sevdayə 
Tökərsə xakinə bir sərvi-nazənin sayə 
Olur bu ruhu üçün bir nəşadı biqayə 
Bütün əməlləri könlündən eylemiş ibad 
“Nə versələr ana şakir, nə qılsalar ana şad” 
Lisani-həsrəti lakin şikayətəfşandır.
Düşüncə firqətə aləm gözündə zindandır 
Cahana gəldiyinə anbaan peşimandır. 
Rəfiqeyi-səfəri bir pəriyə giryandır 
onun peşində gəzer daima xərabələri 
Onun gözüylə həp ağlar görür səhabələri 
Üzündə indi baxarsan, ümidler görünür.
Nədir ümidi? O bundan da bixəbər görünür 
Həyata qarşı nigahında bir kədər görünür...
Həyatı eşqini təmdid üçün sever, görünür...
Nə varsa eşqi üçündür, onunladır bidar 
birər lətifesidir eşqinin xəzanla bahar.
Əsiri olduğu hüsnü xəyalı pərverdə 
Çəkər mahasinə peşində bir dönük pərdə 
bütün bədayiyi xilqət görürsə bir yerdə 
dönər, qalar yenə çeşmi o hüsnü əsmərdə...
O hüsni-əsmərə məftunluğu əzəldəndir. 
omm qəmiylə Füzuli həyata düşməndir.