Yunus Əmrə - Biz bizi bilməz idük, bizi yaradan eylədi

Yunus Əmrə - Biz bizi bilməz idük, bizi yaradan eylədi

Biz bizi bilməz idük, bizi yaradan eylədi,
Aşikare bizi qıldı, kəndüyi pünhan eylədi.

Biz bilə pünhan İdük, ğeyri sənü bən idük,
Mütləq bigüman idük, həm bigüman eylədi.

Toprağı qüdrətindən surətü xətt bağladı,
Dört fəriştə yoğurdı, Adəm andan eylədi.

Çün yaratdı Adəmi, bİleyİdük biz qamu,
Bu qamu xasü amı bir mə'dəndən eylədi.

Əsli mə’dəndə idük, qayğusuz, ğeni idük,
Şol binişan cahandan şöylə nişan eylədi.

Görgil Çeleb fəzlini, yıqmaz asi könlüni,
Yüz bin yigirmi dort bin ol tərcüman eylədi.

Qamu bir yenə gedər, kimsə, neçəsi yiter,
İki birdür, bir bitər, gör bir nədən eylədi.

Adəmdən buna dəgin nə eli var, ne yenin,
Yemeg ilə geyməgi bir daneden eylədi.

Çün nəfs oldı həvalə, tağıtdı dəgmə yola,
Tatlu oldı nəvalə, ol sənü bən eylədi.

Səni ne bilə fulan, nə söylər isə yalan,
Dünya çirkinə qalan işin güman eylədi.

“Əlest”də bileyidük, göz açduq bəli dedük,
Ayıdan Yunus idük, cümlə birdən eylədi.