Yunus Əmrə - Dünyeyə gələn kişilər, yola bilə gəlmək gərək

Yunus Əmrə - Dünyeyə gələn kişilər, yola bilə gəlmək gərək

Dünyeyə gələn kişilər, yola bilə gəlmək gərək,
Ölümini anubanı dünü gün ağlamaq gərək.

Bu dünyə qəhr evidür, həm baqi dəgül, fanidür, 
Aldanuban qalma buna, tez tövbəyə gəlmək gərək.

Nedür(ür) dünye çoqlığı, əşkəradür(ür) yoqlığı,
Varhq sarayın həqiqət axirəti bilmək gərək.

Gəl imdi tur bu fanidən, məhrum qalmadın baqidən, 
Taət qılub bu diinyəden qul nəsib(in) almaq gərək.

Qorqar isən (sən) tamudan, (gəl) alçaq olğıl qamudan, 
Ol güni incə siratdan (bil), qamular keçmək gərək.

Keçüb getmək dilər isən, (ya) düşməyəyin der isən, 
Şol qazanduğın malum Tənqri içün vermək gərək.

Qazanduğını verübən yoqsullan xoş görübən,
Həqq həzrətinə varuban oddan o qurtulmaq gərək.

Qur’an aydur ki, “ittequ”, genə aydur ki, “təzrə’ii”, 
Kahil olub oturma(ğıl, tez) tövbəyə gəlmək gərək.

Yunusun sözü şe’rdən, amma əsli(dür) kitabdan, 
Hədis ilə dinənə key, (bilgil) sadiq olmaq gərək.