Yunus Əmrə - Ey bana eyü deyən, bənəm qamudan kəmtər

Yunus Əmrə - Ey bana eyü deyən, bənəm qamudan kəmtər

Ey bana eyü deyən, bənəm qamudan kəmtər,
Şöylə mücriməm yolda mücrimler bəndən sərvər.

Benüm kibi mücrim qul bir dəxi istəyə bul, 
Dilümdə elmü üsul diləgüm dünya sevər.

Zahirüm eyü yerdə könlüm fasid xəbərdə, 
Bulunmaya Bağdadda bencileyin bir əyyar.

Taşum göyni, içüm xam, dirligüm budur müdam, 
Yol vermədin bir qədəm ərşdən verürem xəbər.

Taşum biliş, içüm yad, dilüm xoş, könlüm mürtədd, 
İşüm yavuz eyü ad, bÖylə fitnə qanda var?!

Kimə kim ögüt vördüm, ol Həqqe irdi gördüm, 
Bana bənüm öğüdüm hiç eyləmədi əsər.

Daqındum şeyxlik adın, qodun me’şuq taetin, 
Verdüm nefsün muradın, qanı Heqq ilə bazar?

Yayıldı Yunus adı, suçdur cümlə taetı,
Çelebüm inayəti suçın keçirə məgər.