Yunus Əmrə - Ey könlümün eglencesi, ayıt bana neyləyəyin

Yunus Əmrə - Ey könlümün eglencesi, ayıt bana neyləyəyin

Ey könlümün eglencesi, ayıt bana neyləyəyin? 
Eşqündən oldum avare, derdüm kimə söyləyəyin?

Mülki-fənadan keçəyin, ol dost elinə uçayın, 
Talayın eşq ümmanına, dənizlərin boytayaym.

Eşqün od urdı canuma, gelsün aşiqlər yanuma, 
Çəkəyin eşqün xanım, aşiqləri toylayayın.

Girdüm eşqünün bağına, baqdum soluma-sağuma, 
Dürlü çiçəklər dərübən güllərini yiyləyəyin.

Aşiq olayın ol gülə, düşsün aləmə ğülğülə,
Həzar dəstan olubam dost bağını yaylayayın.

Yırtam yaqamı elü şər, dün - güni qılam ahu zar, 
Aqıdayın göz yaşını, zanlıqlar eyləyəyin.

Yunus aydur, ərənlərim dirligini dirilmədün,
Gücüm yetdügincə ban soylanm soylayaym.