Yunus Əmrə - Ey sözlərün əslin bitən, gəl de bu söz qandan gəlür

Yunus Əmrə - Ey sözlərün əslin bitən, gəl de bu söz qandan gəlür

Ey sözlərün əslin bitən, gəl de bu söz qandan gəlür? 
Söz əslini anlamayan sanur bu söz bəndən gəlür.

Söz (var) qılur qayğuyı şad, söz (var) qılur bilişi yad, 
Əgər xorlıq, əgər izzət hər kişiyə sözdən gəlür.

Söz qaradan-aqdan degül, yazub oqumaqdan dəgül,
Bu yürüyən xəlqdən dəgül, Xaliq avazından gəlür.

Nə əlif oqıdum, nə cim, varlığındadur kələcim, 
Bilməyə yüz bin münəccim, taleyüm neMdızdan gəlür.

Şö’lə bizə aydan dəgül, eşq əri bu soydan dəgül, 
Rİzqüm(üz) bu evdən dəgül, deryayi ümmandan gəlür.

Biz bir bəhanə arada, ayruq de əldən nə gələ?!
Həqq çün əmr eylər cana, (bü) kələci andan gəlür.

Yunus, bir dərd İlə ah et, qəhr evində neylər rahət,
Bu dərdə dərman kəffarət bir ah ilə suzdan gəlür.