Yunus Əmrə - Ey yarənlər, kim eşitdi aşiq tövbə etdügini

Yunus Əmrə - Ey yarənlər, kim eşitdi aşiq tövbə etdügini

Ey yarənlər, kim eşitdi aşiq tövbə etdügini?
Ya kim eşitdi dənizə od düşübən tütdüginİ?

Şahum, sənün eşqün odı düşdİ könül dəryasına, 
Əcəblərlər qaynayuban me’rifətlər bitdügini.

Yüz bin İsa ilən Musa eşqündə sərgərdan gəzər, 
Əcəblərlər bəni dəxi eşq nəhəngi yutduğmı.

Yüzgəçlik ögrenməyən qul qo gimıəsün bu denizə, 
Eşq dəryası dibsizdürür, əcəblemən batduğım.

Sərraflığı ögrənməyən bu göhəri buncuq sanur, 
Varur verür yoq nəsnəyə, bilməz nəyə satduğım.

Hər kim anun didannı bunda oyan görməz isə,
Yarın ol sərgərdan gəzə, hiç bilməyə netdügini,

Yunus aydur, ər qulıyam, Tapduğumuz dost yüzidür, 
İşbu sözə inanmayan edə bilsün etdügini.