Yunus Əmrə - Gər razunu söylər isəm, kimsə dilürn bilməz bənüm

Yunus Əmrə - Gər razunu söylər isəm, kimsə dilürn bilməz bənüm

Gər razunu söylər isəm, kimsə dilürn bilməz bənüm, 
Əgər səbr eyler isəm, könlüm qərar qılmaz benüm.

Ey dustlar, ey uslular, siz ayıdun, bən nedəyim,
Ol dost yiizin görəlidan əqlüm başa gəlməz bənüm.

Bunun kibi tərtib ilə benüm işüm varmaz başa,
Əlütndən iş qaldıyısa camımdan iş qalmaz bənüm.

Nə dəlüyəm, ne usluyam, bənzər nəyə benüm işüm?
Eşq dənizinə ğərq olub könlüm, canum toymaz bənüm.

Məhəbbətin odı bənüm yüregümə düşdi yanar,
Dənizə ğərq olur isəm, söynüb xəta qılmaz bənüm.

Yıl on iki ay bu eşq güli od içində bitübdürür, 
Yandığumca artar qoqum, dövrüm keçüb, solmaz bənüm.

Cümlə Həqqə yol vardılar, səbr ilə Həqqe irdiler,
Eşqün əsli oddandunır, sebrüm ilə olmaz bənüm.

Necə dedüm bu könlümə, var səbr eylə dek otur,
Şol dəm dəxi bedter olur, ögüdümi almaz bənüm.

Bu Yunusun çün surəti ölüb topraq olur İsə,
Batinümdən eşq sevgüsi, bilün ki, hİç getməz benüm.