Yunus Əmrə - Qam bana səbrü qərar, sənün sözüni dinləyəm

Yunus Əmrə - Qam bana səbrü qərar, sənün sözüni dinləyəm

Qam bana səbrü qərar, sənün sözüni dinləyəm? 
Qanı bana əqlü bili, tuydurmadın səni sevəm?

Qam bana ol hövsələ ki, halumı bilməyələr?
Qam bana zoru qüwet kim, sənün eşqüne toyam?!

İzzətü ərkan, eyü ad eşq yolma nöqsandunır, 
Benlıedərəm eyü adı, çün tərbiyət eşqdən yerəm.

Gerçək sana aşiq isəm, arlanmaqlıq nə’mdür bənüm? 
Şükranə canumı verəm, gər məlamət tonın geyəm.

Zöhdü taət üsuli-dİn eşq həddindən taşradurur, 
Nisbət degüldürür bana səcdə vü ruku’ii qiyam.

Dost surəti gözgüdürür, baqan kendü yüzin görür, 
Gəlsün o kəndüsüz gelen, ben razumı ana derəm.

Can göziyle baqan görür Yunus göziylə gordügin, 
Yoqsa yaban gözi ilə kimsənəye nə söyləyəm?!