Yunus Əmrə - Sabahın sinliyə vardum, gördüm cümlə ölmiş yatur

Yunus Əmrə - Sabahın sinliyə vardum, gördüm cümlə ölmiş yatur

Sabahın sinliyə vardum, gördüm cümlə ölmiş yatur, 
Hər biri biçarə olmış, ömrin yavı qılmış yatur.

Vardum bunlarun qatına, baqdum əcəl heybətinə, 
Necə yigid muradına irməyübən ölmiş yatur.

Yemiş qurd-quş bum, gelər neçələrin bağrın dələr, 
Şol ufacıq növrəstələr gül kibicə solmış yatur.

Duzağa düşmiş tənləri, Həqqə ulaşmış canlan, 
Görməzmisin sən bunları, növbət bizə gəlmiş, yatur.

Əsilmiş inci dişləri, dökilmiş saru saçları,
Qamu bitmiş təşvişləri, emrü nəmdə irmiş yatur.

Getmiş gözınün qarası, biç İşi yoqdur tur ası,
Kəfən bezinün parası süngügə sarılmış yatur.

Yunus, gerçək aşiq isən, mülkə surət bəzemegil, 
Mülkə surət bəzəyənlər qara topraq olmış yatur.