Yunus Əmrə - Şöyle heyran eylə bəni, eşqün odına yanayın

Yunus Əmrə - Şöyle heyran eylə bəni, eşqün odına yanayın

Şöyle heyran eylə bəni, eşqün odına yanayın,
Hər qancaru baqar isəm, gordügüm səni sanayın.

Həm bəni oqur Sübhanum, eşiginə dün-giin yönüm, 
Anda çıqar bənüm günüm, bunda nəyə eglenəyin?!

Yedi tamu dedükləri qatlanmaya bir ahuma,
Səkiz uçmaq aldamaya, bunda neyə aldanaym?!

Yüz bin huri golür isə aldamaya bu canumi,
Eşqün könlüm yeğmaladı, sendən necə usanayın?!

Senün eşqün tuydı canum, tərkini urdum cehanun, 
Hərgiz bilinməz mekanun, seni qanda arayaym?!

Hər dəm söylənür xəbərün, hərgiz bulunmaz əsərün, 
Götür yüzündən pərdəyi, didanına göyünəyin.

Elmi-hikmət oquyanlar - eşqdən fərağatdur bunlar, 
Mənsur oldum, asun bəni, hər dillərdə söylenəyin.

Yunus Əmrəmün bu sözi, cana toldı avazəsi,
Kordur münkİrlərün gözi, bən necəsi göstərəyin?!