Saib Təbrizi - Nə ehtiyac ki, saqi verə şərab sənə

Saib Təbrizi - Nə ehtiyac ki, saqi verə şərab sənə

Nǝ ehtiyac ki, saqi verǝ şǝrab sǝnǝ, 
Ki, öz piyalǝsini verdi afitab sǝnǝ. 

Şǝrab lǝli üçün tökmǝ abiru zinhar, 
Ki, dǝmbǝdǝm lǝbi-lǝlin verir şǝrab sǝnǝ. 

Əgǝr urum daşa peymanǝni keçür, saqi, 
Şǝrabidǝn neçǝ göz tiksǝ hǝr hübab sǝnǝ. 

Qurutma tǝrli üzarın içindǝ badeyi-nab, 
Ki, gül kimi yaraşur çöhreyi-pürab sǝnǝ. 

Şǝrabidǝn nǝ ǝcǝb olmusan ǝgǝr sǝrxoş? 
Bu duzlu lǝblǝr ilǝn neylǝsün şǝrab sǝnǝ?! 

Bu atǝşin yüz ilǝn kim dutar sǝnin ǝtǝkin, 
Hǝlal elǝr qanını ta yetǝr kǝbab sǝnǝ. 

Dedim çığarǝ sǝni xǝt hicabıdǝn qafil, 
Ki, ol ğübar olur pǝrdeyi-hicab sǝnǝ. 

Sǝnin sǝhifei-hüsnün kǝlam Saibdir, 
Ki, daği-eyb olur xali-intixab sǝnǝ.